ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را انیس و مونس شد
میلاد پیامبر اکرم (ص) زمانی به وقوع پیوست که ابرهای تیره و تار جاهلیت سراسر شبه جزیره عربستان را فرا گرفته بود؛کردارهای زشت و ناروا،کارزارهای خونین، گسترش یغما گری،فرزند کشی،هرگونه فضائل اخلاقی را از میان برده ، و جامعه عرب را در سراشیبی عجیبی قرار داده بود،فاصله مرگ و زندگی آنان ، بیش از حد،کوتاه شده بود.در این هنگام ستاره صبح سعادت دمید،و آن محیط تاریک،بامیلاد مسعود رسول اکرم (ص)روشن شد،واز این راه مقدمات تمدن و پیشروی و سعادت یک ملت عقب افتاده پی ریزی گردید،طولی نکشید که شعاع این نور سراسر جهان را روشن ساخت و اساس علم و دانش و تمدن در تمام نقاط جهان پایه گذاری گردید.
در همین رابطه (برنارد شاو – متفکر و نویسنده نامی انگلیس) می گوید: من شریعت محمد(ص) را عمیقاً زیر نظر قرار دادم وبا موشکافی در آن تأمل و غور کردم ودریافتم که دورترین ادیان جهان از عوامل خطرناک کینه طبقاتی و نژادی دین اسلام است وبس.من عقیده راسخ دارم که اگر امروز شخص شخیص محمد(ص) زمام امور جهان را به دست گیرد و همه ملتها طاعتش را گردن نهند، صلح جهانی بر عالم حکمفرما خواهد شد. اروپا در قرن بیستم قدمی فراتر گزارده به طوری که نزدیک است به مهر و علاقه خود نسبت به آئین محمد(ص) آشکارا اقرار نماید و در قرون آینده در این راه گامهای برجسته دیگری بر می دارد. چنین به نظر می رسد که مشکلات و دشواریهای جهان حل نخواهد گردید و سعادت و آسایش بشر میسر نخواهد بود مگر از راه آئین محمد(ص) و بس.
و در ادامه می گوید: من پیشگوئی می کنم که اسلام در آینده دین جهانی خواهد شد.
